Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów/Przedmowa
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów i ich pomocników na drogach żelaznych |
Wydawca | Towarzystwo Dróg Żelaznych Warszawsko-Wiedeńskiéj i Warszawsko-Bydgoskiéj |
Data wyd. | 1873 |
Druk | J. Berger |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
Z uwagi na brak Podręcznika, z któregoby młodzież, pracująca w zakładach mechanicznych i sposobiąca się na maszynistów, czerpać mogła w sposób jak najprzystępniejszy, wiadomości do jej zawodu potrzebne, Zarząd Dr. Żel. War. Wiedeńskiej i W. Bydgoskiej poruczył mi za pośrednictwem Zarządu warsztatów mechanicznych, opracowanie niniejszego Przewodnika, i zajął się jego wydaniem.
Czyniąc zadosyć tak zaszczytnemu wezwaniu, wziąłem się chętnie do pracy, czerpiąc rzecz z różnych znakomitych autorów w tym przedmiocie piszących, a mianowicie: Perdonnet’a, Le Chatelier, Paris’a, Johna Bourne’go, Releaux, Bernoullego, Redtenbachera, Weisbacha, Zeuner’a, Heusingera-Waldeg, Schellena, Webera, Scholl’a, Kosaka, Kretschmera i innych.
We wstępie podałem historyę Maszyny parowéj podług prof. Reuleaux i historyę parowozu podług Kosaka, dla pokazania młodzieży, jakiemi to trudnemi drogami chodził umysł pionierów oświaty, zanim maszyna parowa podniosła się na ten szczebel, na jakim ją dziś widzimy.
Daléj podałem wiadomości o parze, zasady maszyn parowych, ich rodzaje i ich części składowe. Następnie zamieściłem sposoby obchodzenia się z parowozami, w czasie jazdy mogące się wydarzyć wypadki i sposoby zapobiegania takowym.
Ponieważ w bezpieczeństwie ruchu, bardzo ważną rolę grają telegrafy, z tego więc powodu, rozdział o telegrafach i dawaniu sygnałów, dość obszernie opracowanym został, by mógł także służyć do poznania choć w części téj ważnéj w dzisiejszych czasach nauki.
Nareszcie umieściłem pobieżny traktat o budowie wierzchniéj, o dworcach czyli stacyach, remizach, stacyach wodnych i warsztatach reparacyjnych.
Dodatki obejmują: rozporządzenia rządowe różnych krajów o bezpieczeństwie kotłów parowych, o ich próbowaniu, wzory pisania protokółów, próby, kontraktów o dostawę machin, i różne tablice do użytku technicznego służyć mogące.
W końcu pomieściłem statystykę Dróg Żelaznych w Rossyi i Polsce, oraz przyległych austryackich i pruskich, wraz z odpowiednią mapą, tudzież Słowniczek wyrazów technicznych, tak w tym Przewodniku użytych, jako téż w mechanice praktycznéj napotykanych.
Wprowadzenie niektórych nowych wyrazów polskich technicznych, było konieczném, ponieważ przy bardzo szczupłym u nas zakresie literatury technicznéj, wyrazów ustalonego znaczenia jeszcze jest mało. Znane jednak i już upowszechnione wyrazy zatrzymanémi zostały, aby przez zbyteczne tworzenie nowych, nie wprowadzać zamętu w naukę. Zwracam jednakże uwagą na tę okoliczność, że wiele wyrazów, które komuś wydawać się mogą nowémi, po warsztatach mechanicznych są już oddawna znane.
Jeżeli ta praca moja odpowie choć w części życzeniom Zarządu Dróg Żel., który mi takową powierzył i potrzebie naszéj skwapliwie do nauki garnącéj się młodzieży, będę się uważał za szczęśliwego.
Pisałem w lutym 1872 r.