Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji/124
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji |
| Pochodzenie | Wisła, T. 7, z. 2; T. 10, z. 4; T. 11, z. 1; T. 11, z. 4 |
| Redaktor | Michał Arct |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1895-1897 |
| Druk | Józef Jeżyński |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
124. Rytwieński Józek, lat 18, syn wyrobnicy wdowy w Miechocinie. B. u. sz. M.
α) Landara[1], bo je taki rozpusny i nocny włócęga, za dziéwkamy látá.
β) Bulwin, bo taki, jak wybulony, je; taką má wyspuconą d..e.
γ) Rarytás, bo, jak mu ráz matka dała kapusty, to uón gádáł: Daliście my ta nie záden rarytás. (Rarytás to takie wymyśne jedzenie.)
δ) Arsennik, bo, jak go ráz matka wybiła, to uón wołał: „Dejcie my arsenniku, to sie uotruje, juz mie nigdy nie bēcie (tz. będziecie) bić!” Arsennik to je jakaś trucizna wielgá; gádają uo ni ludzie, ze, jak ją cłowiek zazyje, to musi zará uumiérać.
ε) Dzieci tak słozyły na niego:
— „Rytfieński — zdybáł reński.” Tak sie dzieciom składało, bo nich (tz. nikt) nie wié, cy zdybáł reński.
