Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji/145

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Mátyás
Tytuł	Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji
Pochodzenie	Wisła, T. 7, z. 2; T. 10, z. 4; T. 11, z. 1; T. 11, z. 4
Redaktor	Michał Arct
Wydawca	Michał Arct
Data wyd.	1895-1897
Druk	Józef Jeżyński
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[58] 145. Szpyt Józek, lat 12, syn gospodarza w Kajmowie. U. sz. M.
 α) Mietka, bo jak był mały, to gádáł do matki:

—   „Mamo! trza wám mietka?“

 Nie powiedziáł pomietka do wygarniania węgli z pieca piekarskiego, jino mietka.
 β) Cekolárz, bo jak struze ziemiáki, to tak struze takie łupinki, tak pomału cekoli. (Pomału i drobno strugać, to nazywają cekolić).
 γ) Dzieci tak słozyły na niego:

—   Józef Spyt
w brzuchu syt,
najedzony jak beka,
terá jino steká.

 Dlátego tak słozyły dzieci na niego, bo ^uón lubi się ^uochlać (objeść sie)^[1].

1. ^uochlać sie, chlać znaczy także opić się, pić dużo.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Mátyás.