Przyjaciel najpewniejszy w kalecie. Na toż drugi raz

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Melchior Pudłowski
Tytuł	Na toż; (Przyjaciel najpewniejszy w kalecie)
Pochodzenie	Fraszek Księga Piérwsza
Redaktor	Teodor Wierzbowski
Wydawca	Biblioteka Zapomnianych Poetów i Prozaików Polskich
Data wyd.	1898
Druk	K. Kowalewski
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała Fraszek Księga P.; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Całe Pisma; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

132. Na toż.

Co bają poetowie, że różne ofiary
Różnym bogom czyniono, a prawie bez miary.
To tym (patrzcie prostoty) natłustsze czabany,
To drugim zasię także nie chude barany
Rzezano, wina przy tym hojno nalewano;
Drugim zasię kadzidła i mirrę miotano.
Ja nie baczę dlaczego, bo nic nie wskórali
Na tych bożkach, co je tak szczodro darowali.
Lepiej było przed złotem klękać i ofiary
Oddawać znamienite, także i bez miary
Nalewać, bo wżdy złoto złotem oddać może,
Lecz malowany bożek namniej nie pomoże.
W Delfiech Nero niegłupie iście począł sobie:
Wziął z boga złoty wieniec: czyście chodzić tobie
Z bobku w wieńcu uwitym, mnie w złotym wianeczku,
W którym ja jeszcze dzisia pójdę do taneczku.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Melchior Pudłowski, Teodor Wierzbowski.