[5]PRZYPOMNIENIE.
Gdym ci śpiewał, ludu Piasta:
«Powstań» — wstały wsie i miasta
Wzleciał orzeł twój —
Krwawa łuna zajaśniała,
Walka burzą ci powiała —
Zawrzał straszny bój!
Ale podłość ludów świata
Opuściła Piasta, brata:
Drżeli na huk dział!
Wróg poniszczył polskie łany,
Nadział pęta i kajdany —
I padł orzeł biał.
Na ulżenie twojej męki
Wziąłem lutnie znów do ręki:
Zabrzmiał nowy dźwięk —
Słabym głosem ty z niewoli
Jękłeś — gdzie cię rana boli —
Wróg zagłuszył jęk.
[6]
By oszukać ludy świata,
Niby on się z tobą brata,
Twój śmiertelny wróg!
Męcząc, wola na Stawiany,
Żeś ty rodem pobratany,
Że wam wspólny Bóg!
Dziś, gdy twoja matka w grobie,
Poraz trzeci śpiewam tobie:
Wroga od się pchnij!
Chwyć się pracy na twej niwie,
By ocalić kraj szczęśliwie
Od zjadliwych żmij.
Tysiącletni ludu Piasta!
Ocuć polskie wsi i miasta
Pieśń ludową nuć —
Wyrwij członki z otrętwienia
Siły z pętów — i z uśpienia
Zbudź się, ludu, zbudź!
E. K.
