[83]
67.
Raduj się ziemio! Gość z nieba przychodzi, co Boga z ludem, lud z Bogiem pogodzi, synów Adama z czartowskiej niewoli, wyrwie, wyzwoli.
Raduj się ziemio! Śpiewaj z Aniołami, wychwalaj Boga, ciesz się z niebianami: Już nie podnóżkiem jesteś Najwyższego, lecz tronem Jego.
Raduj się ziemio, masz pokój żądany! Bóg ci przebaczył, dotąd zagniewany. Połącz się z niebem, boś już dzisiaj święta, niegdyś przeklęta.
Raduj się ziemio! Oto światło wschodzi, które każdego co na świat przychodzi, blaskiem oświeca, a wnet znikną wszędy, ciemność i błędy.
[84] Raduj się ziemio! Prorok wielki idzie, co będzie gromił żyjących w bezwstydzie. On wskaże drogę pewną do zbawienia, zniszczy zgorszenia.
Raduj się ziemio. Idzie Prawodawca nawegonowego prawa i zakonu dawca. Dawne ustawy chwilowe poznosi, wieczne ogłosi.
Raduj się ziemio z Wielkiego Kapłana! Na odpuszczenie grzechów moc Mu dana. Ten skoro nową ofiarę odprawi, cały świat zbawi.
Raduj się ziemio! masz Króla u siebie! Pana, co włada na ziemi i niebie. Królestwo Jego końca mieć nie będzie, gdy tron posiędzie.
Raduj się ziemio, bo to Bóg tym Panem! Bóg Prawodawcą, Prorokiem, Kapłanem. On to w naturze człowieka się rodzi, na świat przychodzi.
Raduj się ziemio! Witaj tego Pana! I ludy wszystkie zegnijcie kolana. On wam przynosi przez swe narodzenie, wieczne zbawienie.
