Rozprawa o malarstwie/Rozdział LXXI
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Rozprawa o malarstwie |
| Wydawca | nakładem tłumacza skład: Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1876 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Wojciech Gerson |
| Tytuł orygin. | Trattato della pittura |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
W przedstawieniu wielkości przedmiotów podpadających pod oko, postacie główne powinny być skończone zarówno w małém dziele minjaturzysty jak i w wielkiem malarza, lecz na małe prace minjaturzysty patrzéć trzeba z bliska, na malowidło zaś z daleka, tak więc powinny być zrobione postacie, aby się wydawały być jednakowych wymiarów; a to z powodu, iż otwartość kąta ocznego pozostaje taż sama. Dowiedziemy tego w następujący sposób: niechaj będzie przedmiot B C oko w punkcie A, zaś D E niech będzie szybą przez którą widziemy rzut przedmiotu B C. Jeżeli więc oko będzie utwierdzone w punkcie A, wielkość malowidła które nam tu przedstawia B C, będzie tém mniejsza, im szyba D E, bliżéj będzie, oka A, powinno zaś być tak samo skończone. Skoro zaś skończysz tę postać B C w szybie D E, postać twoja powinna być mniéj skończona niż obraz B C, a więcéj skończona niż obraz M N, zrobiony w szybie F G, albowiem gdy postać P O, była tak skończona jak naturalnej wielkości B C, perspektywa figury O P, byłaby fałszywą, pod względem zmniejszenia byłaby wprawdzie dobrą, gdyż B C, zmniejsza się do P O, ale skończenie nie zgadzałoby się, z odległością, starając się bowiem skończyć naturalną wielkość B C, ta wydawałyby się tak bliską jak O P, jeżeli chcesz zastosować się do zmniejszenia O P, to O P, będzie odległa jak B C, o zmniejszonem skończeniu odbicia w szybie F G.
