Rozrywki Naukowe/Dziurkowatość i przepuszczalność
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Rozrywki Naukowe |
Wydawca | Jan Fiszer |
Data wyd. | 1910 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Tłumacz | Jan Harabaszewski |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
Biorę dwa kubki szklane jednakiej pojemności, stawiam jeden z nich na stole i nalewam weń niewielką ilość wody gorącej, prawie wrzącej. Nakrywam kartonem i umieszczam na nim drugi kubek, odwrócony dnem do góry (fig. 8). Ten drugi kubek został poprzednio wytarty tak, że jest doskonale suchy i przezroczysty. Poczekajmy kilka sekund; para wodna, która się podnosi z powierzchni płynu w dolnym kubku, zacznie przechodzić przez karton, w ten sposób dziurkowatość i przepuszczalność zostają uwidocznione; para powoli napełni przestrzeń, zamkniętą w kubku górnym, odwróconym dnem do góry.
Sukno, wełna mogą być poddane podobnym doświadczeniom i dadzą te same wyniki, jednak są inne substancje nieprzepuszczalne, przez które para nie przechodzi; taką substancją jest, naprzykład, kauczuk wulkanizowany, z którego robią płaszcze nieprzemakalne. Doświadczenie podane wyjaśnia nam, dlaczego, jak się bardzo dobrze mówi, mgła bywa tak przenikliwa i przechodzi przez tkaninę ubrania naszego z sukna i z flaneli.