Słowa Chrystusa (Mickiewicz, 1899)

Słowa Chrystusa
Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899)
Poezye religijno-gnomiczne
Adam Mickiewicz

[312] 1. Wierz, iż obejmowałem duchem moim świat słoneczny cały (jako płaz nosi w sobie jaje swoje), napełniałem świat, jako gospodarz napełnia duchem swoim dom cały i trzyma go i skinieniem w nim włada.
2. A jeżeli Pan sam zacznie dziecko swoje uczyć, nie przez najętych mistrzów, ale sam, siedząc nad niem dzień i noc, zapominając niejako o mądrości swojej i potępiając się na rozmowy dziecinne, a cóż to za miłość!
3. Tak ja gadałem z ludem‑dzieckiem przez proroki moje starozakonne, a cóż kiedy Pan dorosłego chłopca [313]narowy i namiętności chce powściągnąć, pokazując złe ich skutki nie na zwierzęciu domowem, lub na niewolniku, ale sam na swojej osobie, dając się głodzić i katować, mówiąc: dziecię, widzisz, jak mię to boli. Pamiętaj o łzach tych i o krwi tej, jak przyjdziesz do rozumu.
4. Ja tak uczyłem brata mojego. Bo dzieckiem Boga jest człowiek zbiorowy — ludzkość; hodowałem ją, jak wy dzieci wasze, tylko z większą miłością.
5. Teraz młodzieńcem jest człowiek zbiorowy i pójdzie na wojnę ze złem.
6. A Duch Pański, duch mój, staje się człowiekiem, a nie poznajecie go, bo uczy was jako wolne dzieci.
7. Ojciec miłujący stanie z tobą, człowiecze, w postaci kolegi, towarzysza broni, owszem luzaka wiernego, przypasze tobie miecz, konia tobie poda, usadzi ciebie, a sam stary wojak, bezbronny, iść przed tobą będzie, mówiąc: Synu, idź tu za mną, prosto. Złe jest mądre, a widzisz, że ja prostszy, a mędrszy od niego; obszedłem je, zdybaliśmy je, wydane jest w ręce nasze. Złe jest zbrojne, a ja nie boję się go bezbronny. Patrz! blednieje i ucieka.
8. Zwyciężaj i ciesz się, dziecię me; ale jak postarzejesz, nie zapominaj i drugim powiedz, gdzie szukać mądrości i co jest waleczność. Widzisz, synu, dlaczego teraz żołnierzem być muszę; a życie młodzieńca jeszcze długie, praca Ojca twojego długa, a ty kochaj go i noś go w duchu.
9. A kiedy znowu przyjdzie do ciebie, znowu z innem obliczem, poznasz głos Jego i oblicze Jego objaśni się tym, którzy go miłują i noszą w sercu.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.