Słownik etymologiczny języka polskiego/łani
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
łani, łania, przestawka z *al-ni, cerk. alniji; czes. laní, itd.; p. jeleń; prus. lit. alne, elne, celt. elain, ‘łania’; łacina średniowieczna ‘konwalję’ nazywa ‘auricula cervi’, co w 15. i 16. w. tłumaczą: łanie uszko, łanka, łanysz, łanoszka; od nas przeszło to na Ruś, łandysz; u Czechów lanýż, nazwa grzybów (‘jeleniej gębki').