Słownik etymologiczny języka polskiego/łasy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
łasy, łasować, łasowny, łasić się na co, ‘łakomić się’, zestawiają z łac. las-civus, ‘swawolny’, niem. Lus-t, grec. zdwojone li-lai-omai (z *li-las-iomai) ‘pożądam’; słowo polskie i ruskie, ale jest w cerk. i łaskrd i łaskosrd, rus. łaskosierdyj, złożone, o ‘łasym, pożądliwym’; łasy może: ‘ten, co zobie’, lit. lesti, ‘zobać’, apy-lasa, ‘wybór’, niem. lesen, wybierać, czytać’ (?).
