Słownik etymologiczny języka polskiego/ślęczeć

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

ślęczeć, ślęczyć, wyślęczyć, ‘dukwieć’; pień slenk-, słonk- w słąka, słomka, o ‘skrzywieniu’. Prasłowo; lit. slenku, slinkti, ‘pełzać’, słanka, o ‘leniu’ (slinka, slunkius, ‘powolny, gnuśny’), niem. schlingen, ‘łykać’, Schlange, ‘wąż’ (dawne slingen znaczy również ‘pełzać’). Tu i prześlągły (u Reja), o szkapie ‘z zapadłym grzbietem’.