Słownik etymologiczny języka polskiego/ślad
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ślad, śledzić, śledztwo, ślednik (‘pies’, co już w 13. wieku do Prus przeszło), śladować, ‘tropić’, dziś tylko naśladować, prześladować itd.; poślad, pośladek, pośledni (por. cerk. poslěd’, ‘potem’; por. opięć), pośledź, napośledź, ‘nakoniec’; oślada, ‘ślad’. Prasłowo; lit. slydau, slysti, ‘ślizgać się’, slidus, ‘gładki’, niem. anglosas. slidan, ‘ślizgać się’ (‘gleiten’), dowodzą, że pień miał znaczenie ‘kiełzania, ślizgania, toczenia po gładziźnie’. U wszystkich Słowian tak samo: cerk. slěd, poslěżde, ‘później’, poslĕdŭk, ‘koniec’, czes. slidnik (pies), posléz, ‘później’, rus. slědujuszczij, ‘następny’.
