Słownik etymologiczny języka polskiego/śmigus
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
śmigus, pozornie do śmigać, chociaż z niem w najmniejszym nie pozostaje związku, bo skrócone z śmigurst (co jeszcze w 17. wieku, r. 1655 i częściej), śmigust, a to jest niem. Schmeckostern (Czesi z tego szmerkous zrobili), nazwa ‘poniedziałku wielkonocnego’, kiedy bito się prętami i wodą zlewano; to samo co dyngus, co również od Niemców przyszedł; zwyczaj i nazwa Słowianom obca; przechodzi na znaczenie ‘daru, jakim się w Wielkanoc obsyłano’; tak jeszcze w 17. wieku stale: »wtenczas, kiedy smigursty różni przyjaciele wzajem sobie oddają«, »… za smigurst oddana«.
