Słownik etymologiczny języka polskiego/żądło
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
żądło, żądlisty; narzeczowo żągło, za zwykłą odmianą dł w gł (por. mdły: mgły, modlić: moglić); żądełko, zamiast żądłko. Prasłowo; cerk. żęło, bułg. słowień. żelo, rus. żało, żalit’, ‘kłóć’; od tegoż pnia co i żąć, żnę (p.); żądło: ‘broń’, lit. ginkłas, ‘broń’ (do kłócia).
