Słownik etymologiczny języka polskiego/żołądź
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
żołądź, żołędzi; dawniej rodzaju męskiego: »żołądź położyła, prosząc, by go wdzięczna była«, w Ezopie, »kto się obżarł żołędzia«, Potocki; żołędny (w kartach). Prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo; cerk. żełąd’, serb., rus. żełud’, czes. żalud; grec. balanos, łac. glans, glandis; nasze słowo jest zbiorowe, na -d; na Litwie ocalało pierwotne gilē, ‘żołędź’. Od tego i żołądek (p.).