Słownik etymologiczny języka polskiego/żołd

żołd; nowe żołdak; żołdować, ‘służyć na żołd, t.j. wojskowo’, ‘wojować’: »już przestań żołdować«, mówi pustelnik do »draba« w Ezopie (por. słowień. żoldowanje, ‘wojna’); żołdnierz, a z tego żołnierz już w 1500 r.; żołnierski, żołnierka, żołnierzować; narzeczowe żołmierz (łm z łn nierzadkie). Pożyczka to od Niemców u zachodnich Słowian; od nas na Ruś i Litwę przeszła. Z niem. Sold, Söldner, z franc. nazwy monety: solde (z łac. solidus, ‘szeląg’), dziś sou; Söldner urobienie niemieckie, soldato włoskie, a z tego niem. Soldat, rus. sałdat.

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

żołd, w więzożołd (p.); rus. żołd’, ‘ilex aquifolium’, z polskiego(?).