Słownik etymologiczny języka polskiego/Berdyczów
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Berdyczów, rus., ale »pisz na Berdyczów«, t. j. ‘na przepadłe’, może nie z pantoflowej poczty berdyczowskiej (co była pewniejsza, zwłaszcza dla posyłek pieniężnych, niż ruska państwowa), lecz z Berdechowa (nazwę tę wymienionoby później na nierównie lepiej znaną), t. j. ‘pustoci’: »(rozum wyganiają namiętności) gdzie do Berdechowa«; »na pustej roli, którą Berdechowem zowie, skąd i dziś modę wzięli utracyusowie«, Potocki.
