Słownik etymologiczny języka polskiego/berdysz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
berdysz, bardysz, ‘halabarda’; od nas na Ruś; z łac. barducium; stąd i bardyzan(a), przez dolnoniem. bardezaan, górno-niem. Partisane, co z rom. przejęte; barducium samo od barda, barta, z niem. (a z tego i nasza barta, ‘siekiera’; niem. zaś, od brody przezwane, do pierwotnej Słowiańszczyzny dotarło, cerk. brady, bałkańskie i słowień. bradwa; to prapożyczka z niem. barda, ‘siekiera’, wobec której nasza barta najmniej o tysiąc lat młodsza, bo nasze »broda u siekiery« rodzime). Odpowiednika do cerk. brady nie mamy.
