Słownik etymologiczny języka polskiego/Franciszek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Franciszek, Frącek u Kochanowskiego, Franek, Franio, Frania; z czes, skrócenia, Franta, wynikł frant, ‘szalbierz’ (»trafił frant na franta«), frantowski, frantówka, ‘pieśń świecka, nieskromna’; niegdyś i ‘wędrowny komedjant’, ‘komik’, frantowski, ‘komiczny’, (»prawa frantowskie«, satyryczne, z początku 17. w., naśladują oryginał czeski, drukowany w Norymbergu 1518 r.); zakon św. Franciszka, franciszkani; wszystko od francus.
