Słownik etymologiczny języka polskiego/Francja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Francja, Francuz, francuski, francuzka i francuzica, sfrancuziały, francuszczyzna; pierwsze słowo łacińskie: Francia, drugie niem. Franzose przez czeskie; od szczepu niemieckiego Franków, Franken (Frankonja, frankoński); nazwa przeszła na ‘ludzi wolnych’ (frank und frei) i na ‘rzeczy wolne’ (franko, ‘opłata przesyłek’, z włos.); nazwa monety od r. 1795. Od Francuzów, niby od rozsadników syfilisu, który majtkowie Kolumba z Haiti do Europy przywieźli, przezwano od końca 15. wieku i chorobę samą franca; francowy; francoza i francozy w słowniczkach około roku 1530—1540, wprost z niem.
