Słownik etymologiczny języka polskiego/Odolan(ów)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Odolan(ów); u nas tylko w nazwie osobowej (od 11. wieku) i miejscowej ocalała prasłowiańska nazwa rośliny czarowniczej (osoby nierzadko od roślin przezywano; nietylko kobiety), u innych Słowian (Czechów, Serbów, Rusi) nazwa kilku roślin, jak ‘kozłek’ (‘valeriana’; czy przypadkowa zgoda znaczeń obu nazw? ‘valere’ niby odolěti ?), ‘grzybienie’, i i. Urobione od czasownika, nam już obcego: cerk. odolěti, ‘zwyciężyć’ (albo odelěti, obie postaci mieszają się stale, jak to nieraz z o i e bywa, np. w psałterzu z 11. wieku), rus. serb. odolět’ (u Czechów i u nas tylko częstotliwe: odołać, zdołać, zdolny, i t. d.); od dola (p.).
