Słownik etymologiczny języka polskiego/Sas
Sas. Jak multan (p.) Wołoszyna i ‘miecz’ jego oznacza, tak i sas bywał i ‘nożem’: »puścić go w zapasy, albo za łeb, albo dawszy sasy« (‘noże’), Paprocki 1576 r. (Od za łeb rzeczownik załebki; dodaj pod łeb). [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Sas; saski; dawniejsze Saś, zbiorowe, o ‘ziemi saskiej’ (»do Sasi«, jeszcze w 17. wieku), zastąpiliśmy dowolnie a zbędnie łacińską postacią: Saksonja (saksoński), co sensu nie ma i dlatego się przyjęło. Naród przezwany, jak Sarmaci, Jaćwingi, Franki, od broni (sahs, ‘nóż’).
