Słownik etymologiczny języka polskiego/sarna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sarna, sarenka, sarnina, sarn, sioren r. 1564 i soreń; prasłowo; cerk. srna; lit. z st-: stirna (w łotew. ma być i sirna), ‘sarna’; łączą je z prus. sirwis, ‘jeleń’, łac. cervus (do cornu, ‘róg’), niby ‘rogacz’; prasłowiańskiemu sĭrna odpowiadają nasze oboczne sarn- i siarn-, jak darski i dziarski, zarno i ziarno, smard i śmiardnąć.
