Słownik etymologiczny języka polskiego/arcy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
arcy, ‘nader’, w złożeniach (np: arcyśmieszny), przejęte z łac. (a to z greck. archē, ‘początek’; w złożeniach: ‘nad-’), archiepiscopus = arcybiskup, archidiaconus = arcydziekan (skrócone ardziekan); arcyksiążę = Erzherzog, bo już w łacinie pojawia się arci- obok archi-; to zatrzymali z greckiego prawosławni: archijerej, archijepiskop. Natomiast czeska spójka arci (t. j. ‘a rzeknij’), ‘przecież, tak’ (arcil, ‘potakiwacz’), por. nasze arzkąc, ‘mówiąc’, rodzimego początku.
