Słownik etymologiczny języka polskiego/archandja
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
archandja, ‘orszak, tłum’; »na cóż ta archandyja, którąś przyprowadził«, Potocki; archandryja (Chotomski, Enejda nicowana); pierwotnie achandyja; w polskim Janczarze po r. 1500: »o gońcach albo kozakach tureckich, które zową Akandie«, z tureck. akindżi. Na Litwie używają wyrazu archandrja w znaczeniu ironicznem, niby ‘starszyzna, kahał’. Jest i archandza. Tureccy akindżi, to dawni baszybozukowie, wolni i swawolni łupiezcy, wyprzedzający wojsko albo sami na łatwe łupy wychodzący.