Słownik etymologiczny języka polskiego/aza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
aza, azali, azaliby, jedyne poprawne postaci; nowsi pisarze zmyślili aża, ażali, czego język nigdy nie znał, p. za; już Leopolita: aza, azali biblji zastępował innemi spójnikami: »azali nie boga« (alboć niemasz Boga?), »azali nie odpuścisz temu miastu« (więc), »aza jest Saul między proroki« (więc i Saul), »aza mi będzie miłościw« (albo snadź mi); w psałterzach aiza, ‘czyż?’ azawiem i azaliwiem, ‘czyż?’.
