Słownik etymologiczny języka polskiego/bać się

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

bać się, ściągnięte z bojać, jak stać z stojać albo pas z pojas; narzeczowe bojeć, z mylnem e (jak i stojeć); boję się, bojaźń (p.), obawa (p.). Prasłowo: cerk. bojati sę, boją sę i tak u wszystkich Słowian. Pień bī-, bi-ja-, boje-; lit. bijotis, ‘bać się’, bajus, ‘straszny’, prusk. bijatwei, ‘bać się’, pobajint, ‘ukarać (straszyć)’, ind. bhajate, ‘boi się’, bhīma- i bhīti-, ‘strach’, awest. b(a)jente, ‘boją się’. Już w psałterzu bać ściągnięte.