Słownik etymologiczny języka polskiego/badać
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
badać, badacz, złożenia z z-, wy-, o- (późne stosunkowo; dawniejsze tylko: zbadać i wybadać), badawczy (jak spostrzegawczy do przymiotników na -awy, jak ciekawy); częstotliwe do bóść (p.); tak samo u Czechów, bádati, gdzie i pierwotne znaczenie ‘bodzenia’ istnieje; cerk. probadati, rus. probodat’, ‘przebijać’, serb. badal, ‘oścień’, badala, ‘sonda’, badil, ‘łopata’, badkawica, ‘lancet’. Już w psałterzu stałe słowo: badanie, ‘scrutinium’.