Słownik etymologiczny języka polskiego/bandoch
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
bandoch, bandos, ‘robotnik sezonowy, na żniwa’, od bandy, z czem w związku niem. binden, Bande, lit. bendras, ‘spólnik’, ind. bandhu, ‘spółka, ród’, grec. pentheros, ‘teść’, ind. badhnāti i bandhāti, awest. bandaiti, ‘wiąże’.