Słownik etymologiczny języka polskiego/banować, bantować
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
banować i bantować, podgórskie z węg. pożyczki; banuwaty, ‘gryźć się’, r. 1693: »na nas nie racz pobanowaty« (węg. ban, ‘żałuje’); »nie ciężko nam po chałupie bańtować wszędzie«, r. 1620 (‘rozbijać’, węg. bánt, ‘niepokoić’).