Słownik etymologiczny języka polskiego/barłóg
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii |
barłóg, r. 1500 barłogo (albo świnie koryto, kob), rodzaju żeńskiego na Rusi: bierłoga, mierłoga; prasłowo, u wszystkich Słowian to samo, głównie o barłogu niedźwiedzim (węg. medve barlaga, r. 1463, ad speluncam porloga, 1357, już r. 1467 barlang, z tego dziś ballang), jak i o ‘podściółce, mierzwie’. Urobione przyrostkiem -og od *barła, ‘mierzwy’. Narzeczowe bardlić, ‘mierzwić’. W psałterzu: »w barłodzech«.