Słownik etymologiczny języka polskiego/baster
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
baster, bastrzę, ‘bękart’; bastert i bastard, o ‘winie pośledniejszem’; wszystko od 15. w.; od nas na Ruś, gdzie j przybrało: bajstruk; z łac. bastardus, franc. bâtard (o spłodzonym na byle czem, — bast, ‘podkład siodła’?). P. bękart.