Słownik etymologiczny języka polskiego/bełch

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Brückner
Tytuł	Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1927
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[38] bełch, bełk (por. barch, bark wyżej), bełkot, bełkotać; jest i bełgotać, i blugotać lub bulgotać, bulkotać (to wszystko jedno); czeskie blkati, blkotati, o ‘głosie, płomieniu, szumie wody, wirze’. Dźwiękonaśladowcze; podobne niem. bulken, ang. belch, o ‘wytrysku’.