Słownik etymologiczny języka polskiego/bezmian
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
bezmian, przezmian (jakby bez- było naszym przyimkiem!), nazwa ‘wagi ruskiej’ i ‘ciężaru pewnego’; rusk. bezmien (od 14. w. znane). Pozornie bez- (z)miany, w istocie może pożyczka z turskich języków (wezne, ‘waga’, wezmin, ‘ciężki’, z arab. wäznä, ‘waga’, wazn, ‘ciężar’, albo nawet tur. watman, nazwa pewnego ciężaru?). Od Rusi przejęła nazwę Skandynawia i Niemcy: szwedz. besman, besmar, duńs. bismer, niem. Besemer, Besmer. Inna ruska nazwa wagi, co do nas przeszła, to b(i)erkowiec, ‘dziesięć pudów’, z rus. bierkowiec, a to z szwedz. bierkö rettr, nazwa ‘10 pudów’, wedle »prawa miejskiego«, właściwie prawa słynnego w 10. i 12. w. miasta handlowego Birka (t. j. Brzozowa) na wyspie szwedzkiego jeziora Mälar, Biorkö; tak nazywano tę wagę okrętową, Schiffpfund.
