Słownik etymologiczny języka polskiego/bohater
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
bohater, bohatyr, ‘heros’, ‘półbóg’ (»znaj się człowiekiem, z bohatyrem się nie wspieraj«, Biernat w Ezopie); z rus. bohatyr, nazwy podaniowych rycerzy drużyny kijowskiej Włodzimierza W.; najpierw u pisarzy z połaci wschodniej, jak Biernat i Rej. Z pers. bahadur, ‘zapaśnik’, ‘szermierz dzielny’, przez pośrednictwo tureckie, mongolskie bahadur, kirgiskie bāter, stąd węg. bator, ‘dzielny’ (Batorego nazwa); rus. lud. botoryj.