Słownik etymologiczny języka polskiego/broń

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

broń, bronić, bronny, obrona, obronny, zabronić, zabraniać. Prasłowo; cerk. brań, ‘walka’, braniti, ‘bronić’, wŭzbraniti, ‘zabronić’, rusk. cerk. branit’, ‘łajać’, oborona, ‘obrona’, czesk. brań, braniti, jak u nas; tu należy i nazwa brony (czesk. brany), ‘bramy’. Pierwotne *borń, litew. barnis, ‘kłótnia’, od pnia bor-, ‘walczyć’, p. borykać, bróć się, brodło, niem. berjan, ‘uderzać’, łac. ferio.