Słownik etymologiczny języka polskiego/brokat
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii |
brokat, brokatela, burkatela, ‘rodzaj materji’, z łac. brocatum od brocare, franc. brocher, ‘wyszywać’, ‘haftować’; »sługi odziać koralem, burkatelą stropy«, Potocki; brokatela właściwie ‘podrobiony brokat’, franc. brocart.