Słownik etymologiczny języka polskiego/brona
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
brona, bronować, broniaki, ‘konie do brony’, bronowłok; prasłowo; z *borna, załab. barna, rusk. borona, boronit’, południowe i czesk. brana, od pnia bher-, o ‘ostrości’, greck. faros, ‘brózda’, faraō i faroō, ‘orzę’, łac. forare, niem. bohren (nasze przeborować, przeberować, ‘przewiercać’, w 16. wieku).