Słownik etymologiczny języka polskiego/bruk
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
bruk, z niem. Brücke, ‘trotuar’, i w Rydze tego co u nas znaczenia (por. rosyjsk. mostowaja, ‘ulica moszczona’, ‘brukowana’); »żyć na bruku«, brukowy, brukowiec, brukować; brukotłuk; u ludu przestawiają ru w ur: »na burku«, jak durk z druku, co w 17. wieku i w piśmie uchodziło; burk u nas już w 15. w.