Słownik etymologiczny języka polskiego/brud
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
brud, brudny, brudzić, brukać (do brudzić, jak puskać do puścić, błąkać do błądzić); w innych językach słowiańskich tylko: brukati, ‘wybuchać’, bruj i brujati, o ‘wybuchu wody, moczu’, ‘roju pszczół’; litew. brautis, ‘napierać się’, ‘leźć gwałtem’, braukti, ‘trzepać’, briaukszti, ‘pić’. Brud od bru-, jak brzyd od brzy-, hyd od hy-.