Słownik etymologiczny języka polskiego/brzydki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
brzydki, brzydota, obrzydły, brzydkość. Prasłowo; w cerk. bridŭk, rus. bridkoj, serb. bridak, występuje jeszcze jawnie pierwotne ostrości znaczenie (‘ostry’, o smaku kwaśnym, o szabli), serb. bridjeti, ‘swędzieć’; przymiotnik, pierwotnie zdrobniały na k, od brid, a to od bri-, ‘ciąć’, p. brzytwa. R. 1500 »brzydkość albo ochwat« i o ‘chorobie morskiej’; brzydal, brzydliwy, dziś obrzydliwy, brzydliwość, brzydnąć.
