Słownik etymologiczny języka polskiego/bryzgać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
bryzgać, bryznąć, to samo co pryskać, prysnąć; u wszystkich Słowian tak samo, używa się o wybryznięciu (mleka); w czesk. obok bryzgati i bruzgati, serb. bruznuti, bruzdati, ‘lać się’: więc chyba urobienia od owego bruj (jest i u nas narzeczowe bruić, bruj, o ‘moczu’), cośmy pod brudem poznali. Rzeczownik bryzg, w bryzgi, na Rusi brjazgi, brjuzgat’, brjuzżat’, ‘mruczeć’, kaszub. brzażdzić, ‘szumieć’: wokalizacja chwiejna.
