Słownik etymologiczny języka polskiego/buhaj
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii |
buhaj, bugaj, w topografji (»na Bugaju«), od 17. w. (dorobił do tego buhać Żebrowski r. 1637, ‘ryczeć’) z Rusi (buhaj), a na Ruś z tur. buga, ‘byk’, bułg. buga; ale od tegoż buga, z licznemi odmiankami we wszystkich turecko-tatarskich gwarach, wywodzą i węg. bika, ‘byk’, z czego, mimo odmiennej końcówki, byk słowiański ma być pożyczką?