Słownik etymologiczny języka polskiego/Bug
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bug, zachodni, (Busk), i Boh, południowy, dawny Hypanis (nazwa Scytów, powtarzająca się w nazwie Kubanu, nieobjaśniona dotąd), nic spólnego nie mają. Jedyny naszego Bugu wywód poddał mistrz Wincenty Gerwazjuszowi (Anglikowi) w 12. wieku: od ‘zgięcia’, niem. Bug (»srebrne bugi«, nord. baugr, były ‘monetą’ i ‘ozdobą’, ‘naramienniki’; to bug przejęli już Prasłowianie w 3. wieku od Gotów; ocalało w cerk. bug, ‘pierścień’, staroniem. boug, ‘pierścień’). Dla Bohu niema ani takiego wywodu, ale wszystkie czarnomorskie rzeki mają nazwy od Scytów albo od Turkotatarów; słowiańskich niema między niemi.
