Słownik etymologiczny języka polskiego/bursztyn
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
bursztyn, r. 1472 burstein, później borsztyn (tym ‘asbest’ w 15. wieku tłumaczą najmylniej), z niem. Bornstein (‘płonący kamień’), dziś Bernstein (niby brennstein, born- dolno-niem. postać); bursztynowy. Słowianie nie mają żadnej własnej dlań nazwy, rusk. jantar z litew. gentaras; Litwa ma dwie rodzime, bo Prusowie nad samem jego gniazdem od prawieku siedzieli.