Słownik etymologiczny języka polskiego/cera

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

cera, ‘mina’ (»pozwierzchowna cera«, Potocki), ‘płeć’, ‘barwa’; z włos. cera, ‘barwa’, ‘mina’; to samo co cera, ‘wosk’, łac. cera, ‘maska woskowa’; stąd i cerata, cyrata, cerat (włos. cerotto), niby ‘nawoskowana’. Zupełnie co innego jest cera, cerować i cyrować (np. pończochy), co bułg. cěriŭ, ‘leczę’, przypomina, p. cały, tem bardziej, że mamy w 16. w. scelować, ‘naprawić’ (nieraz u Reja i Miaskowskiego); ale to raczej czeskie scelowati.