Słownik etymologiczny języka polskiego/chełm
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
chełm, ‘pagórek’, dziś tylko w nazwach miejscowych, Chełm, Chełmno, gdy u innych Słowian ocalało: czes. chlum, rus. chołm, serb. chum, dla wszelkiej ‘góry’, — w nazwach miejscowych słowiańskich w ustach niemieckich Kulm, Golm. Słowo prasłowiańskie, Litwie obce, nie pożyczka z niem. holm, ‘wzgórze’, lecz z niem spokrewnione (forma pierwotna skŭlm-). Chełmża pruska z niem. Kulmsee poszła.