Słownik etymologiczny języka polskiego/chlew
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
chlew, ‘stajnia’, więc w 15. wieku stale wołowy, gęsi, kaczy chlew obok świniego, aż zupełnie na ‘karmnik świni’ zeszedł; w cerkiewnem chlewina jeszcze i ‘przybytek, mieszkanie, gospoda’, u innych Słowian ‘stajnia’ i ‘chlew’. Prasłowo; od tegoż pnia co i kleć, klatka (p.); pień sklei- służy wszystkim Arjom do oznaczania ‘płotu, ogrodzenia’, ‘drabiny’, ‘spadku (góry)’, ze wszelakiemi przyrostkami: -n (łac. clino), -t (grec. klitys), -s (grec. klisiā, ‘namiot’) i t. d.
