Słownik etymologiczny języka polskiego/chwinić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
chwinić, tylko u Wielkopolaka H. Powodowskiego, ‘mruczeć’, chwiniąc, ‘mrucząc’; porównałbym z serb. chiniti, ‘udawać’, ‘oszukiwać’, chimba, ‘oszustwo’, słowień. chiniti se, ‘udawać’, rus. chinit’, ‘łajać’; chw- zamiast ch- a i naturalnie z y, więc chwinić z chinić, a to z chynić.
